GİTMEYİ BEN İSTEMEDİM AMA KALMAYI SEN SEÇTİN

Bilemedi insan. Bilemezdi de ne yaşayacağını. Bir kapının ardında onu neyin bekleyeceğini karşısına çıkan insanların hayatında nasıl bir yere sahip olacağını bilemezdi. Kavga etmek gereksizdi kaderle. Hayatın önüne sunduklarına arkanı dönmek olmazdı. Senin için orda olana kayıtsız kalmak mümkün değildi. Çekildim çekildikçe sana doğru. Uzaklaşmak için attığım her adımda sana daha fazla yaklaştım. Yaklaştıkça uzaklaştım. Mesafeler artmadı ama aramız çok açıldı. Gittim ama yapamadım. Geldim bulamadım. Yürüdüm gelemedim. Koştum yetişemedim. Ama yine de buldum seni. Seni sende buldum. Kaybettiğim yerde buldum seni. Seni sevmeyi öğrendim. Seni sevmenin senden uzak kalmak olduğunu öğrendim. Üzüldüm. Sana kavuştuğum gün. Gerçekleri görmekti üzen. Dayanamadım. Bu kalabalık beni çok yalnızlaştırdı. Seninleyken sensiz olduğumdan daha yalnız kaldım. Anlattım derdimi. Gözünden akan yaşta boğuldum denizin karşısında. Kalamadım. Gittim. Gitmeyi ben istemedim ama kalmayı sen seçtin. Ben gittim, sen kaldın. Deniz mi taştı. Yolunu mu kaybettin. Bilmiyorum. Ama sessizlik kulaklarımı çınlatıyor. Gittim. Seni taşıdım aklımda. Yoruldum ziyadesiyle. Anlattım duvarlara. Cevap vermedi. Olsun beni zaten sen bile anlamadın. Beni daha kimler anlamadı.